. Dat kan niet namelijk. Of het zou aangetoont moeten worden en wie dat aantoond krijgt vast een nobelprijs.Echter, je kan wel een stelling innemen. Ik vermoed dat de vrije wil meer is dan een illussie. De reden daarvoor is vrij simpel. We ervaren allemaal dat we bestaan. Wie dit leest en snapt, bestaat. We ervaren ook dat we een vrije wil hebben, Natuurlijk worden we in onze keuzes beperkt door omstandigheden. Je kan wel kiezen dat de zon moet ophouden te bestaan, maar hoe kan je ervoor zorgen dat het gebeurd? Je kan er wel voor kiezen met iemand te willen trouwen, maar hoe krijg je voor elkaar dat de ander Ja zegt?
Echter, ik ervaar dat ik zelf kies of ik wil dat de zon bestaat en met wie ik getrouwd wil zijn. Die ervaring van vrije keuze kan een illussie zijn, maar omdat de ervaring er is ligt de bewijslast bij mensen die menen dat de vrije wil wel illusionair is. Vind ik. Dus de vrije wil is niet illusionair totdat het tegendeel aangetoond is.
Om meer redenen neem ik de stelling in dat de vrije wil weliswaar beperkt is in zijn macht, maar wel bestaat. Ik heb uiteraard meer argumenten, maar wil niet beginnen met een enorme dialoog.
De vrije wil roept veel weestand op bij mensen met een fysisch wereldbeeld in plaats van een metafysisch wereldbeeld, immers, als er een vrije wil is zijn er meerdere toekomsten mogelijk. En dat is weer bijzonder lastig te verenigen met het idee dat alles van oorzaak en gevolg aan elkaar hangt.
Juist omdat niemand het antwoord op de vraag weet is hier een leuk debat mogelijk.
