Heilzame wording

[Dries]

Ik weet niet of het iemand interesseert. Maar voor mij lijkt het een belangrijk inzicht te zijn.

Ik heb ooit vernomen van één of andere U.G. Krishnamurti dat de enige echte verandering, een fysische (of lichamelijke) verandering zou zijn. En specifieker, een lichamelijke verandering die plaatsgrijpt doordat er iets in de hersens verandert. Iets dat maakt dat de hersens anders gaan functioneren dan voorheen. Ik heb het hier dan niet echt over iets dat men kiest maar over iets dat gebeurt. Men wordt anders… en dat lijkt nogal onvoorzien te gebeuren. Soms ervaart men dat als negatief en soms als positief. Bij een trauma is het negatieve ervaring en een krachtige ervaring. Maar ook bij liefde en seksualiteit kan men evolueren en dus anders worden. Zo ook voor herhaaldelijk leed.
Mensen kunnen worstelen met die wording. Iemand kan bv. nog zo gelukkig wensen te zijn dan voorheen en merken dat het herhaaldelijk faalt, wat dan pijn met zich kan meebrengen. Vanuit de wil kan men zo gelukkig willen zijn en dan kan men tal van gedachten onderhouden om het mogelijk te maken. Terwijl die gedachten vaak misschien een stukje helpen maar evenzeer onvoldoende lijken te zijn. Dit lijkt dan weer te geven hoe die lichamelijke verandering niet zomaar weg te schrijven is. Men is anders geworden maar omwille van negatieve ervaringen kan men niet zomaar teruggaan.
Soms kan men het proberen vanuit de wil. Men kan het proberen te trotseren. Het is vast niet onmogelijk om daar in zekere mate in te slagen. Maar dit hangt zelf af van de eigenlijke toestand in die hersens omwille van de opgedane ervaringen. Iemand die vaak heeft gefaald en hierbij veel leed heeft ondergaan, zal zeer sterk kunnen neigen tot het mijden van verder leed. Het is alsof men dat heeft aangeleerd. Alsof er een onderbewustzijn is dat zegt: “Niet doen”. En zelfs wanneer men dat negeert en ontkent om proberen te herleven, dan zou men evenzeer kunnen neigen te merken dat het opnieuw faalt omdat men de energie niet lijkt te hebben. Het lijkt in grote mate bepaald te zijn voor zich. Iemand die bv. depressief is of zelfmoordgedachten heeft gehad en zich weer wenst te herpakken, kan vast gelukkige momenten hebben. Maar die persoon zou evenzeer kunnen merken dat men ook niet de energie heeft om die levenslust in zulke mate te behouden.
Toch lijkt het feit dat zulke ingrijpende lichamelijke veranderingen plaatsgrijpen omwille van opgedane ervaringen, net de sleutel te zijn tot het herstellen of herleven. Omdat men nog steeds in staat is om ervaringen op te doen. En ik denk dan vooral aan nieuwe ervaringen of ervaringen die men reeds vergeten was. Men kan nog steeds veranderen en dat kan als positief ervaren worden. En men kan dat proces zelf proberen te bemoedigen door anders in het leven te staan. Maar het lijkt dan van groot belang te zijn dat men luistert naar zichzelf en de eigen zwaktes opdat men het zou kunnen. Net zoals het van groot belang lijkt te zijn dat men beseft dat men via die nieuwe ervaringen wel opnieuw de hersens kan beïnvloeden om een 'fysische verandering' te doorgaan. Maar dat dit proces in grote mate niet onder de eigen controle is. Men heeft het tempo waarop zoiets zou plaatsgrijpen, niet onder de eigen controle. Het gaat om een beleving waar men zelf niet los van staat, men is erin betrokken. En dat is vast essentieel.