Getuigenis van een afvallige

[Marliesgld]

Ik ben als oudste opgegroeid in een gezin dat lid was van een erg besloten conservatieve evangelische gemeenschap. Deze gemeentes waren door het hele land verspreid, een paar duizend leden (hoewel dat niet zo genoemd mocht worden). Het was veilig, maar totaal wereldvreemd. Een bubbel. Het andere schadelijke was dat het een erg rationele club was. Ik wist en weet nog enorm veel feiten, heb enorm veel parate kennis, en daar werden we ook om bewonderd. Er werden geen vragen gesteld, de antwoorden hadden we immers: als je gehoorzaam bent is alles goed. Dus bij ons geen slechte huwelijken, geen homo's, geen psychiatrie, geen twijfel. Wij stonden het dichtst bij god en ik stelde me voor dat we later naar voren zouden worden geroepen door Paulus: "Kijk hemelingen, zó had ik het nou bedoeld! Volwassendoop, hoofdbedekking, lang haar, niet stemmen, vrouw onderdanig, ijverig zijn en je best doen en geen gelanterfant.'

Echt, alles was dichtgetimmmerd: als je tegenslag had, waren er de volgende stappen: zijn er zonden in je leven? Opruimen! Als de tegenslag bleef, moest je verder graven. Was dit een aanwijzing dat je een andere kant op moest, of was dit een test om vol te houden, of betekende het gewoon alleen dat je in een gebroken wereld leefde? Ik heb mijn christenzijn constant ervaren als een jarenlange Wie is de Mol. Je moest altijd alert zijn om aanwijzingen op te vangen, en als je minder stille tijd hield, kwamen de aanwijzingen minder door.

Vele van deze gemeentes zijn in de loop der jaren evangelischer en opener en ook minder ongezond geworden, anderen juist exclusiever.
Ik kan me niet heugen dat er onder ons jongeren onderling gepraat werd over twijfel, onzekerheden. Wij waren verdorie overwinnaars, toch. Ik voelde me diep eenzaam tussen die heldhaftigen die van alles aan kracht voelde wat ik niet voelde. Gelukkig was daar zo iemand als Gideon en zo besloot ik het ook aan te pakken: god, als ik morgen dat en dat moet doen, laat het dan regenen, en zo niet, laat het dan droog zijn. Je kunt je de ellende bij mij voorstellen als het miezerde.

Als vanzelf ging ik in de verpleging. dat was een nobel beroep en je kon mensen op hun sterfbed tot de heer brengen. Is mij nooit gelukt, maar vooruit.

Wat ons ook niet geleerd werd, was gezonde grenzen stellen.Ik had op mijn 20e geen idee wie ik nou zelf was. Ik wist hoe ik mezelf weg moest cijferen, de andere wang toekeren, de tweede mijl, de balk en de splinter. Ootmoed en je leed voor de heer, daar kwam het op neer. Uiteraard speelt ook karakter en plaats in het gezin, daar ben ik me erg van bewust, maar ik moet zeggen dat ik dit item bij Dogmavrij wel erg vaak langs zag komen, vooral onder vrouwen.

De aanwijzingen van de heer waren zo ingewikkeld, als je iets wilde en je verstand zei dat het oke was, was het vervolgens nog de heer die het ook goed moest vinden. Doel en zijn weg enzo. De heer gaf je dan rust in je hart. Maar owee, die rust in je hart kon ook ingebeeld zijn, dus je was blij als de heer van je verlangde dat je iets rottigs deed want dan wist je zeker dat het niet je eigen vlees was.

Toen ik verkering kreeg was ik bepaald onvolwassen.Ik had totaal geen tools om tegen iemand die een rotjeugd had gehad en best beschadigd was, te zeggen: ik stop ermee.Ten eerste had de heer ons al allerlei bewijsteksten in ons hart gegeven, ten tweede vertelde hij dat hij niemand anders had. Ik kon echt geen kant op.Het is onvolwassen, ik weet het.

In mijn huwelijk zat ik mega klem. Vreselijk. Ik wist niet wat ik moest.Scheiden mocht niet, alleen bij overspel en dan alleen nog als er geen vergeving gevraagd werd.Dus toen er overspel was en vergeving gevraagd werd, zat ik nog even klem. Ondertussen was mijn ruggegraat in havermout veranderd, ik was enorm onzeker geworden door het eeuwige 'gedoe' met vrouwen. ('Vertrouw je me niet?! God ziet mijn hart aan he. je moet maar eens wat aan jouw onzekerheid doen') Ik kon er totaal niet tegenop.Ik kijk er met gene op terug.

Op een gegeven moment werd de situatie zo duidelijk dat zelfs ik mijn rug rechtte en de echtscheiding aanvroeg, met een heleboel vermoedens van dingen die niet klopten.

Tijdens mijn huwelijk kwamen er al flinke twijfels wb het geloof. Opgegroeid als ik was met de bijbel van kaft tot kaft-waarheid, was het creationisme eerst geen probleem. Dankzij mijn kinderen die terecht erg kritisch waren, werd ik dat ook, en kwam er achter dat er heel veel feitelijk niet klopte aan de bijbel. Echt heel veel. (Misschien vind ik dat nog onder een ander topic, dat is wel interessant, vind ik nog steeds. )

Waar ik verder steeds meer moeite mee kreeg, was het ongezonde rationele: bij tegenslag geen gezond rouwproces, maar: jij krijgt nu kracht. Lekker dan, dacht ik. Is mijn wasmand nu de helft lichter? Ik kon er totaal niets mee.
Ook vond ik het claimen van gods ingrijpen ongezond. God zorgde continu voor 'knipogen van boven', en ik dacht: pure toeval, meid.Steeds verhalen van:ik wist zeker dat god dit zo bedoeld had, en we zijn er inderdaad door gekomen'' . Ik dacht dan: ja, dat komt omdat we in NL een vangnet hebben zodat de kans klein is dat jij onder een brug komt. Met kromme tenen dacht ik dan aan gruwelijk vervolgde minderheidsgroeperingen. Hoe zagen hun knipogen van god er uit?

Ook kwam ik er achter dat wij Evangelisch westers christendom maar een miniem onderdeel zijn, sowieso van het chr dom door alle tijden, maar helemaal van de religies. En ook dat christendom van de laatste tientallen jaren zag ik helemaal niet zitten: God als een papa die het beste met je voorhad, als je maar dicht bij hem wilde blijven.Ik denk echt dat we fors aan cherry picking deden.Het is wel dezelfde god als in het OT, he.

Op een gegeven moment besloot ik: ik weet het gewoon niet meer. Ik wachtte gespannen op de Grote Leegte die mij nu zou overvallen, zo wist ik.Hm, er kwam eerder een enorm gevoel van bevrijding. Mooi! Ik ben zelf verantwoordelijk voortaan, en dat bevalt me prima.Ik noem mezelf geen atheist.Ik weet het gewoon niet, en daar kan ik goed mee leven.

Mijn chr omgeving blijft volhouden dat ik het tijdelijk moeilijk heb, ofzo. Ik snap het ergens nog wel: vanuit hun kader kunnen ze niet aders. Het is toch onmogelijk dat zij in de reddingssloep zitten en anderen roepen om aan boord te komen, en dat ik vrijwillig uit die sloep stap en zelfs een storm ontken?

Het gaat nu goed met me,en met de kinderen ook.Soms baal ik van al die verloren jaren, maar goed,, ik ben superblij dat ik nu hier sta en zo ver gekomen ben!

[Maria]

Wat een verhaal.
Toch veel erkenning vanuit een andere orthodoxe omgeving.
Ik laat het even bezinken.
Kom er zeker nog op terug.

[Storm]

Marliesgld,

Zulke gesloten gemeenschappen doen vaak meer kwaad dan goed. Ik ben echt blij voor je dat -afstand van je geloof doen- je zoveel bevrijding heeft gegeven.
Bedankt voor je ontboezeming.

[Bonjour]

Indrukwekkend.
Het lijkt op 2 scheidingen na elkaar.

Op een gegeven moment besloot ik: ik weet het gewoon niet meer.

Wanneer was dat? Sommigen zijn jaren bezig met afkickverschijnselen. Speelt dat bij jou?

Hoe staan je kinderen hierin? Ik sprak een tijdje geleden met een agnost op de Veluwe, wiens kinderen op de middelbare school zo beïnvloed werden dat ze geloviger dan de ouders werden. Zijn je kinderen gelovig?

[PietV.]

Fijn dat je deze rubriek hebt benut voor je verhaal. Het kan anderen inspireren die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt.

[Marliesgld]

Bonjour, is dit de manier waarop ik op jou 'moet' reageren, of moet ik dan ook iets knippen en plakken zoals jij deed? Hier digibeet.

Dank voor je vragen. Eigenlijk ging ik in mijn huwelijk al steeds minder bidden. Ik zat in de samenkomst om me heen te kijken en voelde me zo vervreemd, eerst dacht ik: dat ligt aan mij, later: ik vind het gewoon zo vaak onzin wat hier gezegd wordt...Bv de zgn getuigenissen: 'God deed mij een kwartier later van huis gaan , anders was ik onder de trein gekomen' . Hoe dan met mensen die wel onder een trein kwamen? Oja, dan was het gods tijd. Ik kreeg steeds meer argwaan bij de dichtgetimmerde logica. Oja, en dat fijne gevoel dat je had als je in de samenkomst was met andere gelovigen en met god? Die rust die je dan voelde? Ik kwam er steeds meer achter dat ik dat gevoel ook had als ik 2 kilo was afgevallen of als ik een stel complimenten had gehad. Het is gewoon een soort onder-ons gevoel..

Langzamerhand zakte ik zo af, , en het deed me gewoon niks. Eerst denk je dan dat je afgestompt wordt, maar ik kwam er toen ook achter dat er zoveel feitelijk niet klopt in de Bijbel. Dat was echt nieuw en dat was denk ik het laatste zetje. Ik kreeg steeds meer kromme tenen ervan, joh. Die uitspraken..'Ja, dat weten we nog niet, maar de bijbel is de wetenschap ver vooruit' Het is zo ongeloofwaardig.
Oja,ook zo'n item als bidden/gebedsverhoring. Dat zat me ook altijd dwars. Zat er een engel boven te turven en bij 100 gebeden werd het verhoord? Je kon nl ook te snel stoppen met bidden, dus. Maar Paulus wist weer dat hij moest stoppen, met die doorn in zijn vlees. Piekerpieker. Vreselijk.

Eigenlijk wankelde alles al,en toen ik hardop tegen mezelf zei: eigenlijk geloof ik het niet meer, gebeurde er niets! Blijkbaar was het al een papieren huis geworden en was het al omgewaaid. Sterker, daarna kwam het gevoel van bevrijding: ik hoef niet meer eindeloos te redeneren om iets kloppend te krijgen.
Ik woon in een kleine stad, hier valt de Biblebelt nog wel mee, qua invloed. In de buitendorpen waar ik werk speelt dat wel. Mijn kinderen zaten op een alg middelbare school en het zijn, gelukkig voor hen, nogal niet- beinvloedbare mensen. Ik vroeg een poos terug aan zoon hoe hij het chr dom ervaren had, hij zei: toen ik 12 was waren we op vakantie en ik bad dat het droog zou worden, het werd niet droog, en toen bedacht ik dat het onzin was. Die boeren baden natuurlijk juist voor regen.
Ze zijn nu begin twintig, en stukken volwassener dan ik toen.Was natuurlijk ook andere tijd. Ze vinden het een soort folklore, eerder.

[Bonjour]

Bonjour, is dit de manier waarop ik op jou 'moet' reageren, of moet ik dan ook iets knippen en plakken zoals jij deed? Hier digibeet.

Jij 'moet' helemaal niks. Al helemaal niet in je eigen persoonlijke topic.
Deze manier van quoten gebruiken we om een onderdeel van een eerder bericht even aan te halen zodat iedereen duidelijk heeft waar de vraag over gaat. We hebben een handleiding quoten: viewtopic.php?f=87&t=2222.

Het is bijzonder hoe het bij verschillende mensen het verlaten van de kerk verloopt. En fijn te lezen dat het geen conflicten geeft met je kinderen. Als eeuwige atheïst ken ik dit proces natuurlijk niet uit eigen hand.
Overigens als je meer wilt weten hoe je ex-geloof is ontstaan, om dat verleden een plaats te geven, kan je op youtube lezingen vinden van Richard Carrier. Hij heeft volgens mij op dit moment de best theorie daarover. Bv https://www.youtube.com/watch?v=bQmMFQzrEsc

[Marliesgld]

Het is bijzonder hoe het bij verschillende mensen het verlaten van de kerk verloopt. En fijn te lezen dat het geen conflicten geeft met je kinderen. Als eeuwige atheïst ken ik dit proces natuurlijk niet uit eigen hand.
Overigens als je meer wilt weten hoe je ex-geloof is ontstaan, om dat verleden een plaats te geven, kan je op youtube lezingen vinden van Richard Carrier. Hij heeft volgens mij op dit moment de best theorie daarover. Bv https://www.youtube.com/watch?v=bQmMFQzrEsc

Bonjour, dank voor de links.

Eigenlijk heb ik niet zoveel moeite om dat verleden een plaats te geven, ik denk dat men behoefte heeft aan zingeving, aan iets boven je, en dat het verder een kwestie is van welke plaats en welke tijd, en cultuur, en zo kan ik het wel duiden. En als je eenmaal in zo'n waarheidsbubbel zit, waar heel je familie zit, is het nogal wat om er uit te stappen. Ik ben blij dat ik ver weg woon van familie en oorspronkelijke bubbel, dat maakt alles wel stukken makkelijker.

[Rereformed]

Prachtig geschreven relaas! Zoveel zaken zo herkenbaar!
Ik ben er inmiddels (na vele jaren!) geheel van vervreemd, maar dit verhaal brengt een hoop ooit beleefde benauwdheid en 'worstelingen' (zoals ze dat noemen) weer fris naar voren...

Ik kreeg het gevoel dat je het over de "Vergadering der Gelovigen" had.

[Marliesgld]

Ik kreeg het gevoel dat je het over de "Vergadering der Gelovigen" had.

Goed geraden
Daar ben jij dus ook mee bekend? Velen hebben er nooit van gehoord. Wel weer van WJOuweneel natuurlijk.

[Wim_1946]

Ik kreeg het gevoel dat je het over de "Vergadering der Gelovigen" had.

Goed geraden
Daar ben jij dus ook mee bekend? Velen hebben er nooit van gehoord. Wel weer van WJOuweneel natuurlijk.

Nou, goed geraden, is volgens mij niet echt raden. Rereformed weet zo ongeveer alles over het christendom. Hij is theoloog. Of misschien moet ik zeggen ex theoloog.
Hij is auteur van het boek "Volwassen Geloof" waarin wordt afgerekend met religie en met het christendom in het bijzonder.
Er is niemand op dit forum die meer kennis heeft van de bijbel en alles er omheen dan hij.
Maar goed. Ik vind je verhaal mooi. Niet in de laatste plaats om de inhoud, die vind ik heel treffend en doordacht. Daarnaast schrijf je
zeer goed Nederlands en je formuleert goed, waardoor het prettig te lezen is. Kortom, mijn complimenten.

[heeck]

Ook vond ik het claimen van gods ingrijpen ongezond. God zorgde continu voor 'knipogen van boven', en ik dacht: pure toeval, meid.

Laatst contact met iemand die ook aan vanwege bot toeval volledig van de kook was omdat het iets moest betekenen.
Nooit gedacht aan een reli-link.

Dank voor dit toeval,

Roeland

Ik weet ook niet wanneer dit is veranderd Roeland, ik moest ook ff zoeken waarom de quote niet liep. Maar de aanhalingstekens rond de auteursnaam moeten niet meer in de quote code. Maria.

[Marliesgld]

Nou, goed geraden, is volgens mij niet echt raden. Rereformed weet zo ongeveer alles over het christendom. Hij is theoloog. Of misschien moet ik zeggen ex theoloog.
Hij is auteur van het boek "Volwassen Geloof" waarin wordt afgerekend met religie en met het christendom in het bijzonder.
Er is niemand op dit forum die meer kennis heeft van de bijbel en alles er omheen dan hij.
Maar goed. Ik vind je verhaal mooi. Niet in de laatste plaats om de inhoud, die vind ik heel treffend en doordacht. Daarnaast schrijf je
zeer goed Nederlands en je formuleert goed, waardoor het prettig te lezen is. Kortom, mijn complimenten.

Haha oke, maar toch, wij waren een best wel kleine groep die nergens bij paste: te Evangelisch voor de refo's en te behoudend voor de Evangelischen.
Ik ga dat boek zeker eens opzoeken.

Dank voor compliment! Ja, achteraf had journalistiek beter bij me gepast dan de zorg. Ik heb zelfs wat boekjes geschreven (Medema resp Kok) die gelukkig uitverkocht zijn, en columns, en dat ging me makkelijk af. Nu schrijf ik dan maar lange rapportages! En columns op FB.

[Marliesgld]

Ik kreeg het gevoel dat je het over de "Vergadering der Gelovigen" had.

Deel 2
Ja, dan herken ik je nu! Dwz ik zat even te kijken bij je boek en kwam zo op je naam. Mij staat nog de ontsteltenis bij van: 'Hij gelooft niet meer!' , en dat was jij dus, hoewel ik je helemaal niet ken.

Iedere keer als dat gebeurde waren we geschokt.Hoe kon iemand vrijwillig er uit stappen. En we hadden snel onze redenen paraat: 'Hij heeft een moeilijke tijd gehad'/'Hij heeft zijn puberteit eigenlijk nooit doorgemaakt, dat is nu, God houdt hem wel vast'/Hij heeft alleen maar een karikatuur van god/christenen gezien',etc.

[Bonjour]

Ik ga dat boek zeker eens opzoeken.

http://www.kolumbus.fi/volwassengeloof/index.htm