Misschien had ik last van 'overspronggedrag'

[Storm]

@Meflower,

Doe wat je hart je ingeeft te doen.

[Maria]

... laat maar zitten met die brief, ik blijf gewoon ingeschreven staan.

Als je daar mee zou kunnen leven?
Wat is er dan mis mee?
Misschien alleen een tijdje uitstellen?
Af en toe er over hebben en de ander eraan laten wennen?
Steeds even duidelijk maken, dat je sinds je bewust bent, het gevoel hebt dat die inschrijving een leugen is.
Dat het hypocriet voelt mee te gaan met die leugen, alleen om wat anderen zouden kunnen denken van jou.
Misschien heb je in deze iets aan mijn verhaal:
http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... =schrijven" onclick="window.open(this.href);return false;

[MeFlower88]

Bedankt Maria. Ik heb jouw stuk gelezen. Ik ben iemand die ergens helemaal voor gaat, of niet.
Maar mijn man en ik hebben het er nog een aantal keren over gehad. Gelukkig is hij een beetje bijgedraaid.
We hebben het goed samen, maar het geloof is een gevoelig onderwerp geworden en mijn man geeft aan dat hij erg veel verdriet ervaart omdat hij het niet meer met mij kan delen. Hier voel ik me erg schuldig onder. Ik ga vanavond met hem mee naar de kerk. Ik heb er geen zin in, maar ik doe het voor hem. Ik sta officieel nog ingeschreven. Misschien is het niet handig om me uit te schrijven als ik af en toe met hem mee ga. Aan de andere kant wil ik niet dat mensen mij nog als gelovig zien. Ik geloof in ieder geval niet meer zoals ik deed. Mijn man zegt dat het een proces is. Misschien is dat het ook wel. Nouja, de tijd zal het leren .

[Arjen2015]

Bedankt Maria. Ik heb jouw stuk gelezen. Ik ben iemand die ergens helemaal voor gaat, of niet.
Maar mijn man en ik hebben het er nog een aantal keren over gehad. Gelukkig is hij een beetje bijgedraaid.
We hebben het goed samen, maar het geloof is een gevoelig onderwerp geworden en mijn man geeft aan dat hij erg veel verdriet ervaart omdat hij het niet meer met mij kan delen. Hier voel ik me erg schuldig onder. Ik ga vanavond met hem mee naar de kerk. Ik heb er geen zin in, maar ik doe het voor hem. Ik sta officieel nog ingeschreven. Misschien is het niet handig om me uit te schrijven als ik af en toe met hem mee ga. Aan de andere kant wil ik niet dat mensen mij nog als gelovig zien. Ik geloof in ieder geval niet meer zoals ik deed. Mijn man zegt dat het een proces is. Misschien is dat het ook wel. Nouja, de tijd zal het leren .

Al een tijdje niet gekeken op freethinker...en lees nu je stukje over je brief om je uit te schrijven.
Ik denk dat een persoon die zichzelf niet mag zijn en niet de keuzes kan maken die hij/zij wil maken , niet de vrijheid ervaart die hij/zij zou mogen en moeten kunnen ervaren.
Ja ik kan me inleven in je man die het als een teleurstelling ziet in de relatie, maar de claim die op je wordt gelegd is erg ongezond. Liefde laat vrij, soms moet je je vrijheid forceren...en niet wachten op de vrijheid die je verwacht te krijgen...voor hun een leerweg ..voor jou een stap om te maken.

sterkte, groetjes Arjen.

[MeFlower88]

Dank je, Arjen!

Ik ben een hele tijd niet op het forum geweest. Het gaat goed met mijn man en mij. We hebben het goed samen!
En ik ga nu af en toe mee naar de kerk. De meeste boosheid is weggezakt. Ik ben niet uitgeschreven uiteindelijk, zo gemakkelijk ging dat niet en eigenlijk vind ik het prima zo. Ik ben niet fel tegen geloven of tegen de kerk. Wel mag ik op dit moment ontdekken hoe en wat ik zelf wil geloven. Die vrijheid wordt mij ook gegund.
Als ik dan een keertje mee ga naar de kerk laat ik dat mijn ouders weten. Ik merk dat ik dan op zoek ben naar bevestiging en die krijg ik dan ook. 'Wat goed van je dat je mee bent gegaan', zeggen ze dan . Ik doorzie dit gelukkig bij mijzelf.
Maar op 't moment gaat het prima zo. Het is even goed zoals het is.

[Maria]

Wat ben ik blij voor jou.
En voor jullie.
Dank voor de update.

[Peter van Velzen]

Zolang als het goed gaat met jou en met je man, ben ik daar blij om!

[Arjen2015]

@Meflower

Blij voor je

[MeFlower88]

Bedankt beste mensen!
Op dit moment begrijp ik mezelf niet zo goed, want het lijkt wel alsof ik weer gelovig geworden ben. In ieder geval merk ik dat het me niet los laat en het interesseert me eigenlijk ook niet zo hoe dat precies komt. Het is nu zoals het is. En het voelt goed. Ik denk dat ik een periode doorgegaan ben waarin teleurstelling eruit gekomen is. Op dit moment merk ik ook weer de goede dingen van het geloven in God. Gelukkig mag ik de vervelende dingen achter mij laten en de goede dingen onthouden. Ik kan er goed over praten met mijn man. Ik hoef nooit meer terug naar het 'regeltjes-geloof' maar mag vertrouwen op mijn eigen gevoel en dat dat goed is. Dat ik ook mijn eigen plekje binnen die hele godsdienst mag innemen. En dat het eigenlijk heel relaxed is, maar dat mensen zoveel regels bedenken. Bedankt dat ik hier al die tijd m'n boosheid en teleurstelling heb kunnen uiten. Er is afgelopen week veel verdriet uitgekomen, letterlijk. En het lijkt alsof er nu heel langzaam een soort heling komt.

[dikkemick]

Altijd fijn als iemand z'n draai in het leven weer (terg) heeft gevonden. Het enige welgemeende advies dat ik zou kunnen geven. Blijf eerlijk en oprecht naar je man en jezelf toe!
Als een geloof daarbij hoort....so be it.

[Storm]

Bedankt beste mensen!
Op dit moment begrijp ik mezelf niet zo goed, want het lijkt wel alsof ik weer gelovig geworden ben. In ieder geval merk ik dat het me niet los laat en het interesseert me eigenlijk ook niet zo hoe dat precies komt. Het is nu zoals het is. En het voelt goed. Ik denk dat ik een periode doorgegaan ben waarin teleurstelling eruit gekomen is. Op dit moment merk ik ook weer de goede dingen van het geloven in God. Gelukkig mag ik de vervelende dingen achter mij laten en de goede dingen onthouden. Ik kan er goed over praten met mijn man. Ik hoef nooit meer terug naar het 'regeltjes-geloof' maar mag vertrouwen op mijn eigen gevoel en dat dat goed is. Dat ik ook mijn eigen plekje binnen die hele godsdienst mag innemen. En dat het eigenlijk heel relaxed is, maar dat mensen zoveel regels bedenken. Bedankt dat ik hier al die tijd m'n boosheid en teleurstelling heb kunnen uiten. Er is afgelopen week veel verdriet uitgekomen, letterlijk. En het lijkt alsof er nu heel langzaam een soort heling komt.

Ja van mijn kant is er herkenning, veel herkenning. En ik ben blij dat je vrede en heling ervaart. Ik hoop echt dat je jezelf kunt zijn in de weg die je gaat. Je schrijft vaak; "ik mag vertrouwen op mijn eigen gevoel, geloof "etc. Niemand mijn man, familie,vrienden, atheïsten, christenen kunnen mij iets opleggen, tenzij ik daarvan ook overtuigd ben. Ik hoop dat je dat ook bedoelt met " ik mag ''. Dus ik wens je veel: "jezelf zijn".

[Maria]

Ik blijf het fijn vinden af en toe iets van je te horen en ook dit soort berichten maken me blij.

Op dit moment begrijp ik mezelf niet zo goed, want het lijkt wel alsof ik weer gelovig geworden ben. In ieder geval merk ik dat het me niet los laat en het interesseert me eigenlijk ook niet zo hoe dat precies komt. Het is nu zoals het is. En het voelt goed.

Ik begrijp het ook niet.
Doet het wezenlijk toe?
Een oud gezegd:
Niets is zo veranderlijk dan een mens.
Zolang jij vrede hebt met je leven en daar gelukkig in kunt zijn, wens ik je alles toe, wat daartoe de weg vrijmaakt.

[MeFlower88]

Dat is leuk om te horen Maria.
Op dit moment gaat het goed met mij. En ook met mijn man.
Die uitspraak (niets is zo veranderlijk als een mens) is wel toepasselijk. Natuurlijk twijfel ik nog vaak en
ik schop ook regelmatig tegen dingen aan, maar ik ben nog steeds met geloven in God bezig.
Afgelopen tijd heb ik het boek 'En de aarde bracht voort' van G. van den Brink gelezen. Dit bracht weer allemaal andere, moeilijke vragen,
maar ook inzicht dat het niet óf schepping óf evolutie hoeft te zijn voor mij. Dat geeft veel ruimte en rust.
In ieder geval heb ik het afgelopen jaar geleerd dat geloven en bepaalde overtuigingen hebben niet zwart-wit hoeven te zijn; dat ik als mens
nooit precies kan weten wat 'de' waarheid is en hoe 'het' nu precies zit. Ook heb ik geleerd dat wij als mensen veel op elkaar lijken en dat het niet uitmaakt of je dan gelovig bent of niet. De liefde is het belangrijkst. Dat zeg ik ook tegen mijn man als ik weer eens in een ongelovige bui ben : geloven vind ik zo moeilijk, maar gelukkig is de liefde het belangrijkst.

[Maria]

Eerst

Het is een lange weg, die mensen kunnen gaan.
Waar het eindigt is niet altijd bekend.
Maar diverse tussenstations heeft, denk ik, elke mens die ooit met hart en ziel geloofde.
Ik heb dat pas nog hier geschreven, misschien heb je het al gelezen?

[MeFlower88]

Mooi geschreven Maria!