Voor wie Inge B niet kent:
Ze heeft haar (streng orthodoxe) geloof verloren, dreigde daarmee afgescheiden te worden van haar familie en sociale gemeenschap, is weer opgekrabbeld in de loop van haar leven en heeft zich tot doel gesteld weer opnieuw en op alle mogelijke manieren verbinding te zoeken met haar medemensen.
En daarbij ook een aanspreekpunt te zijn en plek te creëren voor mensen met soortgelijke ervaringen.
Ik wil dit topic graag opdragen aan Petra.
En aan allen die uit elkaar lijken te drijven, vanwege een sterke verandering in levensfilosofie en levenswandel.
Niet letterlijk een zusje, maar haar zusje in een levenslange vriendschap en liefde.
Ik schreef een reactie en wil die hier herhalen.Ach lief ‘zusje’, we staan zo dicht bij elkaar. Je moest eens weten. Ik heb je nooit verlaten. Ik geloof zelfs dat dat helemaal niet kan.
Zusje in de Heer, zusje in de leer.. wanneer zijn we eigenlijk zusjes?
.................
Wanneer mijn zusje en ik samen opgroeien, maar uiteindelijk totaal anders gaan leven, blijven we toch zusjes. Ook wanneer zij altijd in het blauw loopt en ik in het groen. Ook wanneer zij ervoor kiest om alleen maar met ‘blauwtjes’ om te gaan en ik met ‘groentjes’. Ook wanneer zij gelooft dat blauw in alle opzichten een betere kleur is dan groen. Ook wanneer ik blauw vind stinken.
"Mens, wat ben jij in de groei. Ik wil jouw zusje zijn in alle kleuren van de regenboog."
Ik wens de vriendschap van allen, die trouw zijn aan het wezen van hun medemens.
Ook al hebben ze alle kleuren van de regenboog, misschien wel tegelijkertijd.
