Mooi, dan kunnen we verder met de discussie, op inhoud.Maria schreef:Volmondig ja.
Eerst het antwoord op jouw vraag:
Wel, in principe om dezelfde redenen als die gelden voor de even uitgebreide wetgeving rond euthanasie.Maria schreef:Waarom wordt abortus dan zo omringd door een uitgebreide wetgeving?
De wetgever heeft de mogelijkheid van een legale abortus cq euthanasie aanvaard maar heeft aan die mogelijkheid grenzen gesteld. Een belangrijk deel van de wetgeving is gericht op het bewaken van die grenzen. Bij abortus is zo'n grens dat de foetus nog geen 24 weken oud mag zijn en bij euthanasie moet de aanvrager "uitzichtloos en ondraaglijk lijden". De wetgever wil van een specialist horen dat aan die wettelijke voorwaarde is voldaan.
Daarnaast wil de wetgever kwaliteitsgaranties inbouwen voor de uitvoering. Dat gebeurt door de uitvoering exclusief neer te leggen bij specialisten, in dit geval artsen. En ook meer in het algemeen eisen te stellen aan de personen en instellingen die zich met de uitvoering bezig houden.
Dit laatste heeft uiteraard te maken met het grote individuele en maatschappelijke belang.
Dat zie je op andere terreinen ook. Als ik met jou een koop-verkoop overeenkomst sluit, maakt het nogal wat uit of ik jou mijn fiets of mijn huis verkoop. Het maatschappelijk belang brengt met zich mee dat de verkoop van de fiets vormvrij is en dat we voor de verkoop van mijn huis naar een specialist (in dit geval een notaris) moeten.
Het zal duidelijk zijn dat de kwaliteitseisen in principe niet veranderen wanneer er iets verandert aan de toelaatbaarheidsvoorwaarden. Dat zijn verschillende zaken.
Terug naar euthanasie.
Jij bent, zo schreef je eerder, niet tegen een kleine uitbreiding van het recht op euthanasie, met name door niet alleen lichamelijk lijden, maar ook (uitzichtloos en ondraaglijk) geestelijk lijden als grond voor euthanasie te accepteren.
En ook, zo leek het althans, door de doodswens te willen accepteren van (hoogbejaarde) mensen die 'klaar zijn met leven'.
Kun jij aangeven waarom je juist daar de grens trekt?
Waarom zou bijvoorbeeld een jonger iemand, die door een verkeersongeluk een dwarslaesie heeft opgelopen en in een rolstoel is beland maar overigens gezond is, geen toestemming mogen krijgen voor euthanasie als hij dood wil?
Die mogelijkheid zou de wetgever bieden, indien het "uitzichtloos en ondraaglijk lijden" in de wet zou worden vervangen door "uitzichtloos lijden". En wanneer we de betrokkene op zijn woord willen geloven als hij zegt dat hij lijdt als gevolg van de dwarslaesie. Ik verzin nu opzettelijk een voorbeeld dat minder ver gaat dan volledig recht op zelfbeschikking.
