Zoals de wijze spreekt: wees als een eend en laat de modder van je veren glijden.
Maar inderdaad: wie zich bijvoorbeeld gekwetst voelt, omdat zijn/haar favoriete opperwezen de maat wordt genomen hoeft niet op mijn medeleven te rekenen.
Moderator: Moderators
Zoals de wijze spreekt: wees als een eend en laat de modder van je veren glijden.
Hm, als terechte kritiek gezond gebracht wordt is het opbouwend. Dan zou het meer je schuldgevoel zijn wat zeer doet.Peter van Velzen schreef: ↑16 nov 2017 06:56Nu ik erover nadenk, vermoed ik dat terechte kritiek mij waarschijnlijk meer pijn zou doen dan een ordinaire scheldpartij. Of een referentie aan iets dat me toch al verdriet doet. Voor anderen kan dat anders liggen maar ik vermoed dat de meesten zich vooral gekwetst zullen voelen als ze hun eigendunk (dreigen te) verliezen.
Sja, iedereen eend en laat die modder maar stromen?
Ingeval de maat nemen een favoriet opperwezen betreft hebben sommige aanhangers dusdanig lange en gevoelige tenen dat een schofferings ervaring onvermijdelijk wordt.
Schelden doet dan zeer als je wordt uitgescholden door iemand voor wie je positeve gevoelens hebt. Zoals liefde of respect. Niet als het iemand betreft waar jij een hekel aan hebt en die je niet respecteert.
Volgens mij kan dat niet altijd.
Ik scheldt en schofffeer inderdaad weinig, maar niet omdat ik denk dat het anderen pijn zou doen. Voornamelijk omdat het nogal dom zou zijn.
Dat lijkt me een normale reactie als je met iets ongenuanceerds opent.
Ja, je hebt helemaal gelijk hoor.axxyanus schreef: ↑18 nov 2017 10:27Dat lijkt me een normale reactie als je met iets ongenuanceerds opent.
De keuzes zijn duidelijk als je naar de uitersten kijkt. Ja dan is het leveren van (opbouwende) kritiek iets helemaal anders dan iemand via beledigingen totaal af te breken en ben ik er helemaal voor de vrijheid van dat eerste te doen en keur ik dat laatste volledig af.
In het werkelijke leven zijn er een heleboel situaties waar die twee door elkaar verstrengeld raken en waar het moeilijk is om kritiek van belediging te scheiden. Een ongenuanceerde afkeuring van beledigingen zal dan ook snel begrepen worden als een poging om kritiek te smoren. Ik wijs hierbij bv naar Daniel Dennett die ergens beschrijft hoe hij met een tekst die kritiek uitte op religies, naar religieuzen ging om een manier te zoeken om die kritiek te kunnen geven zonder dat het beledigend over kwam. Zijn uiteindelijk besluit was dat dat niet mogelijk was.
En daardoor kunnen goedbedoelde uitspraken zoals: "Stop toch met beledigingen", een heleboel argwaan opwekken.
Peter van Velzen schreef: ↑18 nov 2017 08:04Ik scheldt en schofffeer inderdaad weinig, maar niet omdat ik denk dat het anderen pijn zou doen. Voornamelijk omdat het nogal dom zou zijn.
zeker omdat ik bijna geen Thaise scheldwoorden ken. (ik ken er één en die is buitengewoon dom).
Aangezien je toch zo dol op nuanceren bent...
JA hooor; als je een bord van hier tot Tokio voor je kop hebt wel ja.
En is jouw standpunt dan geen open deur: Dat we niet gratuite moeten schelden en beledigen?
Ik ben niet zo dol op nuanceren. De wereld zou er heel wat eenvoudiger uitzien als we alles in zwart-wit tinten konden zien. Maar op die manier doen we heel wat mensen tekort en als je dat wil vermijden heb je geen keuze dan te nuanceren.
Allereerst dat jij die arm als een troostend gebaar ziet, is een interpretatie, waar niet iedereen zomaar akkoord mee zou gaan. Ten tweede betwijfel ik dat jij mijn familie voldoende kent om daar een betrouwbare uitspraak over te kunnen doen.
Dat is natuurlijk gemakkelijk. Elke persoon die dus zo'n intentie verkeerd heeft ingeschat is dus gewoon niet normaal. Dus al die vrouwen die op een uitnodiging van een man ingingen en toen aangerand werden, die zijn niet normaal want die hebben de intentie achter de gebaren van die man verkeerd ingeschat? En als er dan blijkbaar zoveel niet-normale mensen zijn, zouden we daar dan ook geen rekening mee mogen houden?Petra schreef: ↑19 nov 2017 06:05Als die ander het ongemakkelijk of bedreigend vindt klopt het gebaar niet.
Elk normaal gezond mens voelt in een instant de intentie achter welk gebaar dan ook.
Of dat nou pseudo troostend is of die godvergeten pseudo per ongeluk aanrakingen in je vliegtuigstoel; de pseudo verraadt zich per direct.
Die mensen zijn er nu eenmaal ook. Mogen die zich niet in sociale situaties mengen?
Voor die mensen is er een liedje geschreven: Daar mag je alleen maar naar kijken, maar aankomen niet...