Schelden doet nu eenmaal zeer

[doctorwho]

Dat had ik ook wel begrepen hoor, vandaar mijn satirische stoot op de neus.
Edoch; de kern van mijn boodschap is daar wel door geïnspireerd.
Je geeft geen mening, bang voor je neus?

Zoals de wijze spreekt: wees als een eend en laat de modder van je veren glijden.
Maar inderdaad: wie zich bijvoorbeeld gekwetst voelt, omdat zijn/haar favoriete opperwezen de maat wordt genomen hoeft niet op mijn medeleven te rekenen.

[Petra]

Nu ik erover nadenk, vermoed ik dat terechte kritiek mij waarschijnlijk meer pijn zou doen dan een ordinaire scheldpartij. Of een referentie aan iets dat me toch al verdriet doet. Voor anderen kan dat anders liggen maar ik vermoed dat de meesten zich vooral gekwetst zullen voelen als ze hun eigendunk (dreigen te) verliezen.

Hm, als terechte kritiek gezond gebracht wordt is het opbouwend. Dan zou het meer je schuldgevoel zijn wat zeer doet.
Er zijn natuurlijk enorm veel mogelijke kwetsuren. Daar zouden we ook nog wel een topic voor kunnen openen.
Wat is het pijnlijkst?

Los daarvan was het mijn stelling dat schuttingtaal of schelden of schofferen e.d. nu eenmaal ook zeer doen en m.i. makkelijk te voorkomen zijn.

[Petra]

Dat had ik ook wel begrepen hoor, vandaar mijn satirische stoot op de neus.
Edoch; de kern van mijn boodschap is daar wel door geïnspireerd.
Je geeft geen mening, bang voor je neus?

Zoals de wijze spreekt: wees als een eend en laat de modder van je veren glijden.
Maar inderdaad: wie zich bijvoorbeeld gekwetst voelt, omdat zijn/haar favoriete opperwezen de maat wordt genomen hoeft niet op mijn medeleven te rekenen.

Sja, iedereen eend en laat die modder maar stromen?
Dat is het toch ook niet.

Enneh.. de maat nemen kan toch ook zonder schofferen.

Overigens, ik zal er geen nacht minder door slapen als er 's een scheldwoord naar me toe gegooid wordt. Ik zat wat groter te denken, dat het een algemeen geaccepteerd en wijdverbreid fenomeen wordt... en hoe het er dan uitziet.. of beter gezegd.. klinkt.

[doctorwho]

enneh.. de maat nemen kan toch ook zonder schofferen.

Ingeval de maat nemen een favoriet opperwezen betreft hebben sommige aanhangers dusdanig lange en gevoelige tenen dat een schofferings ervaring onvermijdelijk wordt.

[Peter van Velzen]

Los daarvan was het mijn stelling dat schuttingtaal of schelden of schofferen e.d. nu eenmaal ook zeer doen en m.i. makkelijk te voorkomen zijn.

Schelden doet dan zeer als je wordt uitgescholden door iemand voor wie je positeve gevoelens hebt. Zoals liefde of respect. Niet als het iemand betreft waar jij een hekel aan hebt en die je niet respecteert.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Enneh.. de maat nemen kan toch ook zonder schofferen.

Volgens mij kan dat niet altijd.

Ook de waarheid kan soms buitengewoon hard aankomen en de ander kan dat als schofferen zien.

[Petra]

Jullie zitten je een slag in de rondte te nuanceren
Ik vind het goed hoor, maar je maakt mij niet wijs dat jullie al scheldend en schofferend de dag doorkomen.

[Peter van Velzen]

Jullie zitten je een slag in de rondte te nuanceren
Ik vind het goed hoor, maar je maakt mij niet wijs dat jullie al scheldend en schofferend de dag doorkomen.

Ik scheldt en schofffeer inderdaad weinig, maar niet omdat ik denk dat het anderen pijn zou doen. Voornamelijk omdat het nogal dom zou zijn.
zeker omdat ik bijna geen Thaise scheldwoorden ken. (ik ken er één en die is buitengewoon dom).

[axxyanus]

Jullie zitten je een slag in de rondte te nuanceren

Dat lijkt me een normale reactie als je met iets ongenuanceerds opent.

De keuzes zijn duidelijk als je naar de uitersten kijkt. Ja dan is het leveren van (opbouwende) kritiek iets helemaal anders dan iemand via beledigingen totaal af te breken en ben ik er helemaal voor de vrijheid van dat eerste te doen en keur ik dat laatste volledig af.

In het werkelijke leven zijn er een heleboel situaties waar die twee door elkaar verstrengeld raken en waar het moeilijk is om kritiek van belediging te scheiden. Een ongenuanceerde afkeuring van beledigingen zal dan ook snel begrepen worden als een poging om kritiek te smoren. Ik wijs hierbij bv naar Daniel Dennett die ergens beschrijft hoe hij met een tekst die kritiek uitte op religies, naar religieuzen ging om een manier te zoeken om die kritiek te kunnen geven zonder dat het beledigend over kwam. Zijn uiteindelijk besluit was dat dat niet mogelijk was.

En daardoor kunnen goedbedoelde uitspraken zoals: "Stop toch met beledigingen", een heleboel argwaan opwekken.

[Petra]

Jullie zitten je een slag in de rondte te nuanceren

Dat lijkt me een normale reactie als je met iets ongenuanceerds opent.

De keuzes zijn duidelijk als je naar de uitersten kijkt. Ja dan is het leveren van (opbouwende) kritiek iets helemaal anders dan iemand via beledigingen totaal af te breken en ben ik er helemaal voor de vrijheid van dat eerste te doen en keur ik dat laatste volledig af.

In het werkelijke leven zijn er een heleboel situaties waar die twee door elkaar verstrengeld raken en waar het moeilijk is om kritiek van belediging te scheiden. Een ongenuanceerde afkeuring van beledigingen zal dan ook snel begrepen worden als een poging om kritiek te smoren. Ik wijs hierbij bv naar Daniel Dennett die ergens beschrijft hoe hij met een tekst die kritiek uitte op religies, naar religieuzen ging om een manier te zoeken om die kritiek te kunnen geven zonder dat het beledigend over kwam. Zijn uiteindelijk besluit was dat dat niet mogelijk was.

En daardoor kunnen goedbedoelde uitspraken zoals: "Stop toch met beledigingen", een heleboel argwaan opwekken.

Ja, je hebt helemaal gelijk hoor.
Ik schrijf 't ongenuanceerd omdat het volgens mij vnl. ABC-tjes of open deuren e.d. zijn, die iedereen zelf wel in kan vullen. Dat kritiek wat anders is als schofferen e.d.
Maar toch, had ik niet op de religieuze hypergevoeligheid gerekend.
Is het toch weer de schuld van religie, het zal 's niet.

[Petra]

Jullie zitten je een slag in de rondte te nuanceren
Ik vind het goed hoor, maar je maakt mij niet wijs dat jullie al scheldend en schofferend de dag doorkomen.

Ik scheldt en schofffeer inderdaad weinig, maar niet omdat ik denk dat het anderen pijn zou doen. Voornamelijk omdat het nogal dom zou zijn.
zeker omdat ik bijna geen Thaise scheldwoorden ken. (ik ken er één en die is buitengewoon dom).

Mijn kinderen zijn opgevoed in de idee dat Rododendron het meest vreselijke scheldwoord ooit was.
Liepen we een keer in een park vol met prachtige bloeiende ... jawel!
En iedereen benoemde het ook. Waren ze helemaal overstuur.
Dat werd zo'n St Klaas-bestaat-niet boosheid.
Rododendronnnnnnn! Riepen ze heel kwaad.

[Petra]

Wat niet doen? Het probleem is dat het antwoord op de vraag wat wel of niet doen context afhankelijk is. Kan ik mijn arm over iemands schouder leggen? De ene kan dat als een troostgevend gebaar ervaren en iemand anders kan dat als bedreigend zien.

Aangezien je toch zo dol op nuanceren bent...
Je hele vraag zit me niet lekker, het zou geen vraag horen te zijn.

Die arm als troostend gebaar, dat is een spontane uiting van medeleven.
Op het moment dat jij je daar ongemakkelijk bij voelt klopt het al niet in je hoofd, bij je vrouw/man/moeder/vader/dochter/zoon etc. hoef je daar ook niet over na te denken.

Als die ander het ongemakkelijk of bedreigend vindt klopt het gebaar niet.
Elk normaal gezond mens voelt in een instant de intentie achter welk gebaar dan ook.
Of dat nou pseudo troostend is of die godvergeten pseudo per ongeluk aanrakingen in je vliegtuigstoel; de pseudo verraadt zich per direct.

Maar als die laatste niet op zijn minst zo weerbaar is om dat te communiceren kan een ander dat niet weten.

JA hooor; als je een bord van hier tot Tokio voor je kop hebt wel ja.

[axxyanus]

Ik schrijf 't ongenuanceerd omdat het volgens mij vnl. ABC-tjes of open deuren e.d. zijn, die iedereen zelf wel in kan vullen. Dat kritiek wat anders is als schofferen e.d.

En is jouw standpunt dan geen open deur: Dat we niet gratuite moeten schelden en beledigen?

Ik zou zeggen van wel maar blijkbaar toch niet voor jou dat je de behoefte had om dit topic te openen. Zo zijn er deuren die anderen niet zo vanzelfsprekend als open zien.

[axxyanus]

Wat niet doen? Het probleem is dat het antwoord op de vraag wat wel of niet doen context afhankelijk is. Kan ik mijn arm over iemands schouder leggen? De ene kan dat als een troostgevend gebaar ervaren en iemand anders kan dat als bedreigend zien.

Aangezien je toch zo dol op nuanceren bent...
Je hele vraag zit me niet lekker, het zou geen vraag horen te zijn.

Ik ben niet zo dol op nuanceren. De wereld zou er heel wat eenvoudiger uitzien als we alles in zwart-wit tinten konden zien. Maar op die manier doen we heel wat mensen tekort en als je dat wil vermijden heb je geen keuze dan te nuanceren.

Die arm als troostend gebaar, dat is een spontane uiting van medeleven.
Op het moment dat jij je daar ongemakkelijk bij voelt klopt het al niet in je hoofd, bij je vrouw/man/moeder/vader/dochter/zoon etc. hoef je daar ook niet over na te denken.

Allereerst dat jij die arm als een troostend gebaar ziet, is een interpretatie, waar niet iedereen zomaar akkoord mee zou gaan. Ten tweede betwijfel ik dat jij mijn familie voldoende kent om daar een betrouwbare uitspraak over te kunnen doen.

Als die ander het ongemakkelijk of bedreigend vindt klopt het gebaar niet.
Elk normaal gezond mens voelt in een instant de intentie achter welk gebaar dan ook.
Of dat nou pseudo troostend is of die godvergeten pseudo per ongeluk aanrakingen in je vliegtuigstoel; de pseudo verraadt zich per direct.

Dat is natuurlijk gemakkelijk. Elke persoon die dus zo'n intentie verkeerd heeft ingeschat is dus gewoon niet normaal. Dus al die vrouwen die op een uitnodiging van een man ingingen en toen aangerand werden, die zijn niet normaal want die hebben de intentie achter de gebaren van die man verkeerd ingeschat? En als er dan blijkbaar zoveel niet-normale mensen zijn, zouden we daar dan ook geen rekening mee mogen houden?

Maar als die laatste niet op zijn minst zo weerbaar is om dat te communiceren kan een ander dat niet weten.

JA hooor; als je een bord van hier tot Tokio voor je kop hebt wel ja.

Die mensen zijn er nu eenmaal ook. Mogen die zich niet in sociale situaties mengen?

[Petra]

Die mensen zijn er nu eenmaal ook. Mogen die zich niet in sociale situaties mengen?

Voor die mensen is er een liedje geschreven: Daar mag je alleen maar naar kijken, maar aankomen niet...
In het algemeen is er de aloude gulden regel: Bij twijfel niet doen!