De verdeling van rijkdom

[Peter van Velzen]

Er zijn talloze mensen die vinden dat de rijkdom p de wereld niet goed is verdeeld en ik ben er één van.
Zo zijn er mensen die vinden dat er geen miljardairs zouden behoren te zijn, enhet feit dat niemand voor zijn eigen welzijn een miljard kan besteden wijst er op dat ze een punt hebben,

Maar ook als men niet zo veel problemen ziet in het feit dat iemand absurd rijk is, blijft er de vraag, hoe verdelen we de wereld op een manier die voor iedereen aanvaardbaar is. MIjn stupide basisgedachte was. Laat rijkste helft van de bevolking 13 x rijker zijn dan de armste helft en binnen die rijkste helft weer diezelfde verdeling. Dat lijkt geen onredelijke gedachte. Ook bij gelijke kansen krijg je immers ongelijke resultaten.

Wat blijkt dan? De armsten bezitten dan 20.000 Euro per persoon en de rijkste man of vrouw ter wereld bezit liefst een biljoen. Er zouden echter veel minder miljardairs zijn dan nu: Slechts 110 overde hele wereld. Nu zijn er al 700 in de VS alleen. Er zouden 16 miljoen miljonairs zijn.

Hoe dat te bereiken is een vraag waar ik geen antwoord op heb, maar in de huidige wereld komen dearmen nogal wat te kort, Een progressieve vermogensbelasting (de eerste 20.000 Euro per persoon zijn uiteraard geheel vrijgesteld) over de hele wereld lijkt mij het beste middel. Maar dan moet de hele wereld wel meewerken. Ik ga eens berekenen aan wat voor tarieven we moeten denken.

Gezien de huidig verde;omg zouden we pas boven 30.00 0 Euro een belasting moeten heffen van minimaal 1 procent. Dat valt nogal mee. Als we uitsluitend de otp 1% willen belastien moeten we beginnen bij 2 mijoen en daarover 3% moeten heffen. Lijkt me preferabel. Het tariefligt slechts1 percent hoger dan de Nederlandse vermogensbelasting maar voor die belasting gelden ook nog uitzonderingen, die moeten uiteraard vervallen.

[Kristof]

Hallo,

Persoonlijk denk dat het verdelen van de rijkdom afhangt van de goede wil van de (super)rijken zelf. Zij zouden moeten inzien dat het geen zin heeft meer geld te verdienen dan je op kan maken in je leven. Als je veel meer hebt dan je nodig hebt om comfortabel te leven kan je gerust iets of veel weggeven. Het is een kwestie van filosofie. Dankbaarheid van de minder bedeelden kan ook een rijkdom zijn. Maar het is tevens de schuld van bepaalde overheden (waaronder belastingparadijzen) zelf. Met andere woorden: laat ze eens (flink) belastingen betalen! Dat geldt trouwens ook voor vele grote bedrijven.

Groeten.

[Peter van Velzen]

Hallo,

Persoonlijk denk dat het verdelen van de rijkdom afhangt van de goede wil van de (super)rijken zelf.

Groeten.

Die goede wil is vaak niet aanwezig. In de VS doneren superrijken honderden miljoenen dollars voor de verkiezingscampagnes van politici. Daarvoor in ruil kregen ze in het eerste jaardat Donald Trump president was honderden miljarden aan belastingverlagingen. Ze doen dat welvia bedrijven en z.g. super-packs.QUasi onafhankelijke organisaties die reclame maken voor een kandidaat,

[Mullog]

Hallo,

Persoonlijk denk dat het verdelen van de rijkdom afhangt van de goede wil van de (super)rijken zelf.

Groeten.

Die goede wil is vaak niet aanwezig. In de VS doneren superrijken honderden miljoenen dollars voor de verkiezingscampagnes van politici. Daarvoor in ruil kregen ze in het eerste jaardat Donald Trump president was honderden miljarden aan belastingverlagingen. Ze doen dat welvia bedrijven en z.g. super-packs.QUasi onafhankelijke organisaties die reclame maken voor een kandidaat,

Ik meen gehoord te hebben dat Bill Gates een organisatie heeft die geld aan goede doelen spendeert. Het probleem van die organisatie schijnt dan weer te zijn dat het geld in een hoger tempo binnenkomt dan dat ze het uit kunnen geven. Er is hier en daar wel goede wil en financieel tikt dat aardig door als dat bij de juiste mensen is.

[axxyanus]

Die goede wil is vaak niet aanwezig. In de VS doneren superrijken honderden miljoenen dollars voor de verkiezingscampagnes van politici. Daarvoor in ruil kregen ze in het eerste jaardat Donald Trump president was honderden miljarden aan belastingverlagingen. Ze doen dat welvia bedrijven en z.g. super-packs.QUasi onafhankelijke organisaties die reclame maken voor een kandidaat,

Ik meen gehoord te hebben dat Bill Gates een organisatie heeft die geld aan goede doelen spendeert. Het probleem van die organisatie schijnt dan weer te zijn dat het geld in een hoger tempo binnenkomt dan dat ze het uit kunnen geven. Er is hier en daar wel goede wil en financieel tikt dat aardig door als dat bij de juiste mensen is.

Dat is niet het enige probleem. Een ander probleem is dat de beslissing wie ondersteuning krijgt en wie niet nu in handen is van een privé persoon i.p.v. een beleid van de overheid met democratische legitimering.

[Maria]

Dat is niet het enige probleem. Een ander probleem is dat de beslissing wie ondersteuning krijgt en wie niet nu in handen is van een privé persoon i.p.v. een beleid van de overheid met democratische legitimering.

Sociale geldelijke steun voor de allerzwaksten staat bij de overheid in de VS nog steeds in babyschoenen.
Zie ook de moeite, die ze hebben met een algemeen ziektekostenverzekering.
Met zeer veel moeite een begin gemaakt door de democraten, maar voor de minste inkomens weer grotendeels teruggedraaid onder Trump

Geldelijke hulp komt sinds jaar en dag vanuit liefdadigheid georganiseerd door particulieren.
Waarbij de kerk de grootste particuliere instelling is.
Daar werd en wordt veel in gedaan, maar het bezwaar is idd. dat de organisatoren degenen zijn die de verdeling in handen hebben.
Wat ook steeds uitgebreider is geworden, zijn de liefdadigheidsevenementen georganiseerd door bekende persoonlijkheden, die hun rijke vrienden laten sponseren.

Het probleem is dus idd. dat je "bij de club" moet horen of geschikt geacht moet worden door de club, om ondersteuning te krijgen.
En daar hoor je dus meestal niet bij als je geen lid bent van een kerk of in een achterstandsgebied woont.
Of particuliere hulporganisaties krijgen grotere bedragen, maar ook dat zijn vaak weer kerkelijke organisaties.
Het overlaten aan andere hulpverleners binnen arme wijken kun je ook wel zien als bodemloze putten, waardoor om die reden een verantwoordelijke misschien ook eerst wil onderzoeken wat er met het geld zal gebeuren.

Ik meen gehoord te hebben dat Bill Gates een organisatie heeft die geld aan goede doelen spendeert. Het probleem van die organisatie schijnt dan weer te zijn dat het geld in een hoger tempo binnenkomt dan dat ze het uit kunnen geven. Er is hier en daar wel goede wil en financieel tikt dat aardig door als dat bij de juiste mensen is.

Die goede wil is er idd. best wel.
En geld kun je altijd snel genoeg kwijt.
Bij de keuzen van wie het het hardste nodig heeft, en dat zijn vooral de mensen die nergens anders terecht kunnen voor hulp, wordt het lastiger, daar dat een zeer grote onbekende factor is.
Bijna overal op de wereld waar dat wel goed is geregeld zit daar ook een grote organisatie achter, wat in de loop van jaren is gegroeid.
De mensen en de cijfers zijn dan meestal bekend bij en via via een sociaal stelsel binnen de overheid.

[Mullog]

Ik meen gehoord te hebben dat Bill Gates een organisatie heeft die geld aan goede doelen spendeert. Het probleem van die organisatie schijnt dan weer te zijn dat het geld in een hoger tempo binnenkomt dan dat ze het uit kunnen geven. Er is hier en daar wel goede wil en financieel tikt dat aardig door als dat bij de juiste mensen is.

Dat is niet het enige probleem. Een ander probleem is dat de beslissing wie ondersteuning krijgt en wie niet nu in handen is van een privé persoon i.p.v. een beleid van de overheid met democratische legitimering.

Het is complexer dan dat. In hoeverre is regeringsbeleid democratisch? Ik verwijs naar het Trump topic op dit forum. En welke keuzes zijn goed (wat is de definitie van goed in deze?)? Is het goed om vol in te zetten om humanitaire hulp, moet je inzetten op klimaat, op milieu, op economische en sociale ontwikkelng van achtergebleven regio's, op onderwijs? Wie het weet mag het zeggen.

[Mullog]

Die goede wil is er idd. best wel.
En geld kun je altijd snel genoeg kwijt.
Bij de keuzen van wie het het hardste nodig heeft, en dat zijn vooral de mensen die nergens anders terecht kunnen voor hulp, wordt het lastiger, daar dat een zeer grote onbekende factor is.
Bijna overal op de wereld waar dat wel goed is geregeld zit daar ook een grote organisatie achter, wat in de loop van jaren is gegroeid.
De mensen en de cijfers zijn dan meestal bekend bij en via via een sociaal stelsel binnen de overheid.

Het probleem dat ik heb met grote organisaties is dat veel geld gaat zitten in het in stand houden van die organisaties.

[axxyanus]

Ik meen gehoord te hebben dat Bill Gates een organisatie heeft die geld aan goede doelen spendeert. Het probleem van die organisatie schijnt dan weer te zijn dat het geld in een hoger tempo binnenkomt dan dat ze het uit kunnen geven. Er is hier en daar wel goede wil en financieel tikt dat aardig door als dat bij de juiste mensen is.

Dat is niet het enige probleem. Een ander probleem is dat de beslissing wie ondersteuning krijgt en wie niet nu in handen is van een privé persoon i.p.v. een beleid van de overheid met democratische legitimering.

Het is complexer dan dat. In hoeverre is regeringsbeleid democratisch? Ik verwijs naar het Trump topic op dit forum.

Het gaat er niet om of het beleid zelf goed is of niet. Het gaat er om dat de beslissing genomen wordt door mensen die democratisch gelegitimeerd werden om dat soort beslissingen te nemen.

En welke keuzes zijn goed (wat is de definitie van goed in deze?)? Is het goed om vol in te zetten om humanitaire hulp, moet je inzetten op klimaat, op milieu, op economische en sociale ontwikkelng van achtergebleven regio's, op onderwijs? Wie het weet mag het zeggen.

Ik heb het niet over goed of slecht. Ik heb het over democratisch gelegitimeerd.

[Maria]

Bijna overal op de wereld waar dat wel goed is geregeld zit daar ook een grote organisatie achter, wat in de loop van jaren is gegroeid.
De mensen en de cijfers zijn dan meestal bekend bij en via via een sociaal stelsel binnen de overheid.

Het probleem dat ik heb met grote organisaties is dat veel geld gaat zitten in het in stand houden van die organisaties.

Klopt. Daar ontkom je niet aan.
Maar dat kan in meer of mindere mate en meer of minder efficiënt en dat is dus juist de kunst om daar achter te komen.

Maar ik bedoel met name die instanties, die bekend zijn met inkomens, verplichtingen en mogelijkheden van een persoon, die in het nauw zit.
En dat is bijna overal in de beter sociaal geregelde gemeenschappen vanuit de gemeentelijke of nationale overheid.

Bij een betere verdeling van de rijkdom ga ik er toch vanuit dat iedereen van mij rijk mag zijn, maar dat de breedste en sterkste schouders vaak wel beter gestimuleerd zouden kunnen worden om bij te dragen aan de zorg voor minder sterken in onze samenleving.
Dat daar ook weer werkgelegenheid door ontstaat is alleen maar een pré als dat ook de efficiëntie ten goede komt.
En heel vervelend natuurlijk, als daar ook weer vnl. de sterkste schouders van zullen profiteren en dat dit dan ten koste gaat van het uiteindelijke doel.

[Gerard R.]

Je zult roofdier-kapitalisme e.d. (dus ook machtsconglomeraten enz.) als overheden wat moeten kunnen beteugelen,
volgens mij. De drang om steeds meer te verwerven, ook als dat ten koste van anderen gaat, zit bijna in ons allemaal.
Dat is vrijwel genetisch. De mens als vechtjas.

Daar moet een grens aan kunnen zijn, waarna het afgeroomde aan anderen ten goede dient te komen.
Dus de onderkant moet wat omhoog ten kosten van de té rijken op aarde.
Dat is niet communistisch zoals rijken dan onmiddellijk melden. Het is gewoon gezond. En vaak goed voor economie.
Zo niet, dan blijf je deze kanker van de groeiende ongelijkheid (met alle gevaren vandien, het zijn er vele..!!) houden.

[Peter van Velzen]

Je hoeft het kapitalisme niet af te schaffen, als je maar - net als met monopoly - iedereen een even groot start-kapitaal geeft. Daar willen de rijken echter niet aan. Verbeeld je elke wereldburger 20.000 Euro geven om mee te beginnen Dat willen ze niet. Ze willen hun eigen kinderen wel miljoenen geven.